در عمل روزانه ما با بیمارانی مواجه می شویم که به دلیل ابتلای آنها بیماری های سیستمیک زمینه ای، استفاده از ایمپلنت های دندانی در آنها منع مصرف دارد. عفونت هپاتیت C یکی از این شرایط شایع است. تا به امروز، مدیریت این عارضه در رابطه با توانبخشی از طریق ایمپلنت های دندانی بحث برانگیز باقی مانده است. توجه شده است که بهبود در طراحی و درمان سطحی ایمپلنت های دندانی، که برای تکیه گاه قرار گرفتن پروتز قطعی استفاده می شود، متعاقباً امکان استفاده از آنها را حتی در بیماران مسن مبتلا به هپاتیت C بهبود بخشیده است.