پاکت پریودنتال چیست؟
در این نوشته می خوانید:
در صورت سالم بودن دهان، باید لثهها کاملا به اطراف هر دندان چسبیده باشند و فاصلهی بین بافت لثه و دندان تنها ۱ تا ۳ میلیمتر باشد. اما بیماری لثه میتواند منجر به افزایش فضای اطراف دندانها شود. این فضا تحت عنوان پاکت پریودنتال شناخته شده است که اگر درمان نشود میتواند منجر به از دست رفتن دندان شود. اما با تشخیص و درمان زودهنگام آن میتوان دندانها را برای یک عمر حفظ نمود.
چگونه پاکت پریودنتال بوجود میآید؟
باکتری در دهان پیوسته یک لایهی چسبناک به نام پلاک روی دندانها و بویژه اطراف لثه ایجاد مینماید. اگر پلاک دندان از بین نرود، به تدریج سفت شده و به رسوب تبدیل میشود، که بدون کمک دندانپزشک یا متخصص دندانپزشکی و از طریق پاکسازیهای تخصصی برطرف نخواهد شد.
در نهایت، سم حاصل از این باکتریها پیوسته روی رسوب تولید میشود و میتواند در بافت لثه التهاب بوجود آورد و شرایطی در پی داشته باشد که به آن التهاب لثه گفته میشود.
التهاب و تورمی که در نتیجهی تجمع پلاک و رسوب بوجود میآید میتواند منجر به تشکیل پاکت پریودنتال بین بافت لثه و دندان شود. کنار رفتن بافت لثهی ملتهب از روی دندان، محل مناسبی برای مخفی شدن پلاک و رسوب خواهد بود، که به تدریج عمق پاکت را افزایش خواهد داد و استخوان اطراف دندانها را با خطر مواجه میکند.
تشخیص بیماری پاکت پریودنتال
اگر در دندانها و لثهی خود، با هر یک از علائم هشدار دهندهی بیماری لثه (مانند بوی بد دهان، خونریزی از لثه، لثههای قرمز و متورم یا کنار رفتن لثه از روی دندان) مواجه شدهاید، به دندانپزشک مراجعه نمایید تا تحت معاینه قرار بگیرید. علاوه بر معاینهی چشمی بافت لثه، دندانپزشک با استفاده از پروب پریودنتال عمق پاکت اطراف همهی دندانها را اندازهگیری خواهد نمود تا بفهمد آیا شما مبتلا به بیماری پاکت پریودنتال هستید یا بیماری در حال پیشرفت است.
دندانپزشک معمولا در هر معاینهی پریودنتال، از بالای بافت لثه تا انتهای پاکت، شش مرتبه اندازهگیری مینماید. در صورتی که این اندازه ۴ میلیمتر یا بیشتر باشد نشانگر این است که بخشی از بافت لثه از دندان جدا شده است و یا اینکه فرایند تحلیل لثه آغاز شده است. اگر حداقل دو دندان دارای پاکت پریودنتال ۶ میلیمتر یا بیشتر باشند و حداقل یک دندان در اطراف منطقهی دندان مجاور خود پاکت پریودنتال ۵ میلیمتر داشته باشد، میتوان گفت فرد مبتلا به بیماری پریودنتال حاد است.
چگونه میتوان پاکت پریودنتال را برطرف نمود؟
نخستین گام در درمان بیماری لثه پاکسازی تخصصی دندانها است؛ که در برخی موارد تحت عنوان جرمگیری و هموار کردن ریشهی دندان شناخته میشود. با برداشتن کلیهی رسوبات و پلاکها از روی دندان و زیر لثه، لثهها میتوانند بهبود یابند و مجددا به اطراف دندان بچسبند. اگر در اطراف ریشهی دندان تحلیل استخوان به شکل چشمگیری پیشروی نکرده باشد، شاید این تنها درمانی باشد که نیاز است انجام شود. با این حال، در مواردی که پاکت پریودنتال عمیق هنوز باقیمانده باشد، ممکن است دندانپزشک درمان جراحی را پیشنهاد دهد تا شرایط پریودنتال شما را تثبیت نماید. به محضی که درمان پریودنتال شما به پایان رسید، دندانپزشک یا پریودنتیست یک برنامهی پاکسازی منظم برای شما تنظیم خواهد کرد.
مراقبتهای خانگی برای پیشگیری از بروز پاکت پریودنتال
بیماری پریودنتال قابل پیشگیری است و با مراجعهی منظم به دندانپزشک و مراقبتهای خانگی به صورت دائمی، میتوان از پاکتهای پریودنتال بعدی به دور ماند. در اینجا به شما راهکارهایی ارائه میدهیم که میتوان با استفاده از آنها عمق پاکت را بین ۱ تا ۳ میلیمتر نگه داشت.
دو مرتبه در روز و با استفاده از یک مسواک با موهای نرم دندانهای خود را تمیز کنید. اطراف خط لثه، جایی که پلاکها قابلیت جمع شدن دارند، را با دقت مسواک بزنید. هر ۳ یا ۴ ماه ، یا زمانی که متوجه ساییده شدن موهای مسواک شدید، مسواک خود را تعویض نمایید. اگر دهان شما مستعد تشکیل رسوب است، از خمیردندانهای کنترل کنندهی پلاک استفاده نمایید. برای پیشگیری از بیماری لثه، یک مرتبه کشیدن نخ دندان در روز به اندازهی مسواک زدن اهمیت دارد، اما مطمئن شوید که پاکسازی تخصصی و معاینهی لثه را طبق دستورات دندانپزشک دنبال مینمایید.
تشخیص و درمان بیماری پاکت پریودنتال در مراحل اولیه میتواند پاکتهای پریودنتال را حذف کند و پیش از پیشرفت آن تا مرحلهی تحلیل استخوان شدید، تاثیرات آن را مهار نماید.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.