شکاف کام و لب یا لب شکری – بخش دوم

در مقاله قبل بیماری مادرزادی شکاف کام و لب یا لب شکری را به شما معرفی کردیم و از علل بروز آن گفتیم و اشاره کردیم با وجود آن چه مشکلاتی می توانند بروز پیدا کنند. در این مقاله روش های درمان آن را به شما خواهیم گفت.

درمان های شکاف کام و لب

ترمیم شکاف کام و لب، بسته به میزان گستردگی ترمیم مورد نیاز، اغلب مستلزم انجام چندین جراحی است که طی بازه زمانی ۱۸ ماهه انجام می شود. اولین جراحی برای ترمیم کام معمولاً زمانی انجام می شود که نوزاد بین ۶ تا ۱۲ ماهگی است. در جراحی اولیه کام ترمیم می شود، به گونه ای که عملکرد طبیعی داشته باشد و احتمال ورود مایعات به گوش داخلی کم شود، و به رشد صحیح دندان ها و استخوان های صورت کمک کند.

کودکانی که شکاف کام و لب دارند ممکن است زمانی که حدوداً ۸ ساله هستند پیوند استخوان نیاز داشته باشند تا خط لثه بالای آنها کامل شود و بتواند دندان های دائمی آنها را حمایت کند و فک بالای آنها را تثبیت کند. حدود ۲۰% از کودکانی که شکاف کام و لب دارند برای بهبود گفتار نیاز به جراحی های بیشتر دارند. به محضی که دندان های دائمی بیرون می آیند، اغلب برای صاف کردن دندان ها، براکت های ارتودنسی استفاده می شوند.

برای بهبود ظاهر لب و بینی، بستن شکاف بین دهان و بینی، کمک به تنفس، تثبیت و صاف کردن فک، جراحی های دیگری باید انجام شوند. احتمالاً ترمیم نهایی اسکار (جای بخیه) به جا مانده از جراحی ها تا پایان نوجوانی، و زمانی که ساختار صورت به طور کامل شکل نگرفته است، انجام نخواهد شد.

شکاف کام و لب یا لب شکری – بخش دوم

کودکانی که شکاف کام و لب دارند چه سرانجامی خواهند داشت؟

گرچه درمان شکاف کام و لب ممکن است چند سال به طول بینجامد و بسته به گستردگی شکاف چندین جراحی نیاز داشته باشد، اکثر کودکانی که تحت تأثیر این شرایط قرار می گیرند، می توانند به ظاهر، گفتار و طرز غذا خوردن صحیح دست پیدا کنند.

مراقبت های دندانی برای کودکانی که شکاف کام و لب دارند

به طور کلی، مراقبت های پیشگیرانه و ترمیمی دندانی مورد نیاز کودکانی که شکاف کام و لب دارند، مشابه مراقبت های مورد نیاز کودکان دیگر است. با این حال، کودکانی که شکاف کام و لب دارند ممکن است مشکلات خاصی داشته باشند که به عدم وجود دندان، و بد شکلی یا کج بودن برخی دندان ها مربوط شوند که نیاز به نظارت دقیق دارند.

شکاف کام و لب یا لب شکری – بخش دوم

مراقبت های اولیه دندانی

مانند دیگر کودکان، کودکانی که با شکاف کام و لب متولد می شوند، برای داشتن دندان هایی سالم، به پاکسازی صحیح، تغذیه مناسب، و فلوراید تراپی نیاز دارند. پاکسازی صحیح با یک مسواک کوچک با فرچه های نرم، باید به محض بیرون آمدن دندان ها آغاز شود. در صورتی که به خاطر تغییر شکل دهان و دندان ها، مسواک بچگانه نرم به اندازه کافی دندان ها را تمیز نکند، ممکن است دندانپزشک toothette را پیشنهاد دهد.

toothette نوعی اسفنج نرم حاوی دهانشویه روی یک دسته است که برای ساییدن روی دندان ها مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از دندانپزشک ها توصیه می کنند اگر مشکل دندانی خاصی وجود دارد، نخستین بار کودک را در سن یک سالگی و حتی زودتر، نزد دندانپزشک ببرید. مراقبت های معمول دندانی را می توان در حدود ۱ سالگی آغاز نمود.

شکاف کام و لب یا لب شکری – بخش دوم

مراقبت های ارتودنسی

نخستین بار قبل از بیرون آمدن دندان ها باید کودک را نزد ارتودنتیست ببرید. هدف این جلسه بررسی و ارزیابی رشد صورت، مخصوصاً رشد فک ها است. پس از بیرون آمدن دندان ها، ارتودنتیست می تواند نیازهای کوتاه مدت و بلند مدت کودک را بیشتر ارزیابی نماید و پس از بیرون آمدن دندان های دائمی، برای صاف کردن دندان ها می توان از درمان ارتودنسی کمک گرفت.

استفاده از پروتز های دندانی

دندانساز یکی از اعضای تیم درمان شکاف کام و لب است. وی باید بریجی بسازد تا جایگزین دندان های از دست رفته شود یا ابزار خاصی به نام “حباب گویایی” (speech bulbs) یا “بالا برنده کام” بسازد تا کمک کند حفره بینی از دهان بسته شود به گونه ای که اصوات صدای طبیعی تری داشته باشند. دندانساز درمان خود را با جراح دهان یا جراح پلاستیک، و گفتار درمانگر هماهنگ می کند.

شکاف کام و لب یا لب شکری – بخش دوم

درمان شکاف کام و لب با همکاری کدام پزشکان انجام می شود؟

بواسطه مشکلات دندانی و پزشکی متعددی که شکاف کام و لب با خود به همراه دارد، یک تیم متشکل از پزشکان و دیگر متخصصان در درمان آن سهیم هستند. اعضاء این تیم عبارتند از:

• جراح پلاستیک: برای ارزیابی و انجام جراحی های لازم روی لب و کام.
• متخصص گوش و حلق و بینی: برای ارزیابی مشکلات شنوایی و گزینه های درمانی این مشکلات.
• جراح دهان: برای تغییر وضعیت اجزاء فک بالا، در صورت نیاز، برای بهبود عملکرد و ظاهر، و نیز اصلاح شکاف لثه.
• ارتودنتیست: برای صاف کردن و بهبود نحوه قرار گیری دندان ها.
• دندانپزشک: برای انجام مراقبت های معمول دندانی.
• دندانساز: برای ساخت دندان ها و ابزارهای دندانی مصنوعی به منظور بهبود ظاهر و بهبود عملکردهای مورد نیاز دهان برای خوردن و حرف زدن.
• آسیب شناس گفتار: برای ارزیابی مشکلات گفتاری و نحوه تغذیه.
• گفتار درمانگر: برای کار کردن با کودک به منظور بهبود گفتار.
• متخصص شنوایی سنج: برای ارزیابی قدرت شنوایی (متخصص در زمینه اختلالات ارتباطی که ناشی از نقائص شنوایی هستند).
• مددکار اجتماعی/ روان شناس: برای حمایت از اعضای خانواده و بررسی هر گونه مشکلات مربوطه.
• متخصص ژنتیک: برای کمک به والدین و بیماران بزرگسال که بدانند احتمال تولد کودکان با این شرایط وجود خواهد داشت.

این تیم درمانی در کنار یکدیگر کار می کنند تا یک طرح درمان برای نیازهای فردی هر بیمار بریزند. درمان معمولاً در نوزادی آغاز می شود و اغلب تا اوایل نوجوانی ادامه پیدا می کند.