دندان های ناتال و نئوناتال

دندان ناتال و نئوناتال چیست؟

دندان های ناتال دندان هایی هستند که هنگام تولد در دهان نوزاد وجود دارند و دندان های نئوناتال دندان هایی هستند که ظرف یک ماه نخست پس از تولد، در دهان نوزاد بیرون می آیند. بیرون آمدن پیش از موعد دندان ها در هنگام تولد یا خیلی زود پس از تولد، با تصورات غلط بسیاری همراهی است و بعلاوه با مشکلات متعددی همراه هستند، از جمله درد حین شیر خوردن، و امتناع از خوردن شیر مشکلاتی هستند که با وجود دندان های ناتال و نئوناتال مادر با آنها مواجه می شود. برخی خانواده ها آنقدر خرافاتی هستند که ممکن است نوزاد را از محبت خود محروم کنند و پیگیر هستند این دندان را هر چه زودتر بکشند.

میزان شیوع دندان های ناتال و نئوناتال

دندان های ناتال سه برابر بیشتر از دندان های نئوناتال شیوع دارند. بروز دندان های ناتال و نئوناتال در حیطه ۱:۲۰۰۰ تا ۱:۳۵۰۰ قرار می گیرد. برای ایجاد تمایز بین بیرون آمدن پیش از موعد دندان های شیری از دندان های اضافه، گرفتن تصویر رادیوگرافی ضرورت دارد . تنها ۱% تا ۱۰% از دندان های ناتال و نئوناتال اضافی هستند. بیش از ۹۰% از دندان های ناتال و نئوناتال دندان های شیری هستند که زودتر از موعد بیرون آمده اند. دندان های اضافی همیشه باید کشیده شوند، اما تصمیم گیری برای کشیدن یک دندان ناتال بالغ عادی، باید با در نظر گرفتن مشکلات موضعی و عمومی و دیگر گزینه های والدین انجام شود.

این دندان ها به ترتیب بیشتر در قسمت مندیبل و جلوی دهان و پس از آن، جلوی ماگزیلا، و قسمت های دندان های پرمولر یا مولر مندیبل، و قسمت های دندان های پرمولر یا مولر ماگزیلا بیرون می آیند. دندان های دو پایه (پرمولر) ناتال و نئوناتال بسیار نادر هستند.

هیچ تفاوتی در شیوع دندان های ناتال و نئوناتال بین نوزادان دختر و پسر وجود ندارد. با این حال، برخی محققان بر این باورند این نوع دندان ها بیشتر در نوزادان دختر مشاهده می شوند.

دندان ناتال و نئوناتال

علل رشد دندان های ناتال و نئوناتال

هیچ علت دقیقی برای رشد دندان های ناتال و نئوناتال شناساسی نشده است. در گذشته، دندان های نئوناتال صرفاً کیست های لامیناهای دندانی نوزاد تلقی می شدند. معمولاً این نوع دندان ها به صورت قرینه، سفید رنگ، حاوی کراتین، و بیرون زده و جلوتر از تیغه آلوئولار بیرون می آیند.

علاوه بر این، تصور می شود بروز این نوع دندان ها بیشتر تحت تأثیر ژنتیک است و به صورت ارثی ژن آنها منتقل می شود. اختلال غدد درون ریز ناشی از مشکلات غده هیپوفیز، تیروئید، و تخمدان ها یا بیضه ها نیز می تواند عامل حیاتی باشد. فرضیه دیگر حاکی از این است که تحلیل بیش از حد، یا افزایش تحلیل استخوان زیرین می تواند منجر به بیرون آمدن خیلی زود دندان های ناتال و نئوناتال شود. مشکلات سلامتی مادر در دوران بارداری، اختلالات غدد درون ریز، دوره های تب در طول دوره بارداری، و سفلیس مادرزادی برخی از عوامل دخیل هستند که می توانند منجر به بروز این نوع دندان ها شوند.

با این حال، به نظر می رسد بوجود آمدن دندان های ناتال و نئوناتال همراه با عدم رشد دندان های شیری جایگزین آنها به الگوی رشد سریع یا پیش از موعد دندان ها مربوط باشد تا واقع شدن جوانه آنها در سطحی بالاتر از حد معمول.

عوامل محیطی تأثیر گذار

عوامل محیطی نیز می توانند در رشد دندان های نئوناتال نقش داشته باشند. به نظر می رسد بی فنیل های پلی کلر شده (PCBs)، دیوکسین های دی بنزو پلی کلر شده (PCDDs)، و دی بنزو فوران ها (PCDFs) منجر به رشد دندان های ناتال و نئوناتال شوند. تنها عامل محیطی که می تواند به عنوان عامل قطعی رشد دندان های ناتال و نئوناتال تلقی شود هیدروکربن های آروماتیک پلی الیژن شده سمی هستند: PCBs، PCDDs، و PCDFs. آنها از جمله متداول ترین آلاینده های محیطی هستند.

آنها از جفت عبور می کنند، و غلظت PCDD/Fs در بافت های نوزاد با مقدار آن در شیر مادر رابطه مستقیم دارد. کودکانی که دندان های ناتال و نئوناتال دارند اغلب علائم دیگری نیز با خود به همراه دارند. بر اساس تحقیقات، تعدادی سندروم هستند که می توانند با دندان های ناتال و نئوناتال همراه باشند از جمله سندرم الیس وان کرولد، پاکونیشی مادرزادی یا پاکونیشیا کانژنیتا، سندرم هالرمان-استریف، شکاف کام و لب، و تعدادی سندروم دیگر.

دندان ناتال و نئوناتال

درمان های دندان های ناتال و نئوناتال

به طور کلی، دندان های ناتال و نئوناتال به حال خود رها می شوند مگر آنکه برای مادر و کودک مشکل بوجود بیاورند. مشکلات بالینی شامل زخم شدن زبان، فرنوم زبانی، یا زخم شدن نوک سینه مادر حین شیردهی هستند. از آنجا که معمولاً دندان های ناتال لق هستند و تکان می خورند، برخی افراد نگران وارد شدن آنها به مجرای تنفسی نوزاد هستند. هر چند هیچ نمونه ورود آنها به مجرای تنفسی گزارش نشده است، اما عموماً توصیه می شود دندان های ناتال و نئوناتال خیلی لق، کشیده شوند.

برای دندان های ناتال و نئوناتالی که تکان نمی خورند هم درمان می تواند شامل ساییدن لبه های تیز دندان ها باشد تا جایی که صاف شوند دیگر مشکل بوجود نیاورند. می توان از اسپلینت شیردهی استفاده کرد. در یک مطالعه مشخص شد نیمی از دندان های ناتال قبل از چهار ماهگی یا کشیده می شوند یا به صورت خود به خود می افتند. در صورتی که دندان بیش از چهار ماه دوام داشته باشد، پیش بینی دوام آن بیشتر است؛ با این حال، اکثر دندان های ناتال به خاطر دیسپلازی مینای آنها از نظر زیبایی، ظاهری خوشایند ندارند.