درمان ارتودنسی در طول دوران بارداری

بارداری یکی از خارق العاده ترین مراحل زندگی در زندگی هر زنی می باشد. هیچ دلیل علمی وجود ندارد که استفاده از بریس های ارتودنسی در طول دوران بارداری برای سلامت بیمار خطرناک باشد. بارداری ممکن است سرعت جابجایی دندان ها با ارتودنسی را کاهش دهد و متعاقباً دوره درمان را افزایش دهد، اما بیماران نباید نگران این باشند که در طول دوران بارداری درمان ارتودنسی آنها با مشکل مواجه می شود، زیرا اغلب دوره درمان ارتودنسی طولانی تر از دوره بارداری است. در این مقاله عمدتاً به تأثیرات جمعی بارداری، داروهای مورد استفاده در بارداری، تغییر عادت در دوران بارداری، و شرایط خاص در دوران بارداری مانند التهاب لثه روی درمان ارتودنسی می پردازیم.

بارداری یکی از تجربه های تغییر دهنده روند زندگی در طول عمر یک زن می باشد. ضرب المثل معروفی هست که می گوید: “وقتی شما خوب به نظر بیایید، احساس خوبی نیز خواهید داشت”. این یک واقعیت است که استفاده از بریس های ارتودنسی و اصلاح لبخند نیز می تواند یک تجربه تغییر دهنده زندگی باشد! برای زنان باردار مهم است که نه تنها خوب به نظر برسند، بلکه از درون نیز احساس خوبی داشته باشند، زیرا این احساس تأثیر کلی روی سلامت آنها و نیز سلامت جنین در حال رشد درون بطن آنها خواهد داشت. اصلاح لبخند و بهبود ظاهر نیز می تواند همین کار را به میزان زیادی انجام دهد.

این یک حقیقت است که افراد به صورت طبیعی به سمت چهره دلپسند کشش دارند. بهبود ظاهر با افزایش اعتماد به نفس و کمک به شما برای معاشرت بیشتر، و نیز راحت لبخند زدنو خندیدن، روی ارتباط شما با دیگران تأثیر می گذارد. اگر شما تحت درمان ارتودنسی قرار داشته باشید، و ناگهان متوجه شوید که باردار هستید، نیازی نیست نگران شوید. هیچ دلیلی وجود ندارد که روند درمان خود را تا پایان بارداری و پس از زایمان به حالت تعلقی دربیاورید.

ارتودنسی و بارداری

مانند هر مراقبت دندانی دیگری، قبل از آغاز درمان ارتودنسی، لازم است سابقه پزشکی کامل، دقیق، و با جزئیات از بیمار تهیه شود، مخصوصاً اگر بیمار باردار باشد. با این حال، در صورت انتظار برای هر گونه عارضه شناخته شده ای، مهم است که نظر پزشک متخصص زنان و زایمان را نیز جلب کنید.

سابقه داروهای فعلی نیز ارزشمند است، زیرا داروهای مختلف عوارض جانبی دهانی متعددی دارند و ممکن است دوره درمان ارتودنسی را تحت تأثیر قرار دهند. داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، مکمل های هورمونی و متابولیت های ویتامین D احتمالاً باعث کاهش حرکت دندان در طول درمان ارتودنسی می شوند. مهم است قبل از آغاز درمان ارتودنسی، راجع به هر گونه بیماری قبلی مانند دیابت بارداری یا مشکلات قبلی بارداری برای ارتودنتیست خود توضیح دهید.

سابقه کامل دندانپزشکی بیمار، اطلاعات کامل در مورد نگرش بیمار نسبت به مراقبت های دندانی و اولویت های وی در اختیار ارتودنتیست قرار می دهد. مهم است که متخصصان ارتودنسی در تشخیص مشکلات لثه و پریودنتال فعال تر و توانایی بیشتری داشته باشند. در صورتی که بیمار از قبل علائم و نشانه های التهاب لثه را داشته باشد، و بهداشت دهانی را به خوبی رعایت نکند، ممکن است عاقلانه تر باشد که درمان ارتودنسی پس از بارداری آغاز شود زیرا به دلیل وجود بریس ها حفظ بهداشت دهان دشوارتر نیز می شود. بویژه مهم است تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی که در طول دوران بارداری بروز پیدا می کنند نیز مد نظر قرار بگیرند.

تصور می شود درک بیمار از سلامت خود جنبه مهمی از ترکیب فیزیولوژیکال و مشکلات احتمالی باشد. برای ارتودنتیست مهم است بداند آیا بیمار انگیزه شخصی و اشتیاق برای انجام درمان ارتودنسی دارد یا توسط شخص دیگری مجبور به انجام آن شده است.

قبل از پیشروی و دریافت بریس های ارتودنسی برای زنان باردار، عوامل خاصی وجود دارند که لازم است مد نظر قرار بگیرند:

1. ژنژیویت و پریودنتیت ناشی از بارداری
2. تغییرات هورمونی جابجایی دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند
3. تأثیر داروهای مختلف در بارداری و جابجایی دندان ها
4. عادت غذا خوردن و ویار در طول بارداری و تأثیر آن وی درمان ارتودنسی

ارتودنسی در دوران بارداری

ملاحظات ارتودنتیک برای سلامت لثه ها در طول دوران بارداری

ژنژیویت در نتیجه عوامل متعددی بروز پیدا می کند که ممکن است موضعی یا سیستمیک باشند. از بین عوامل سیستمیک، نقش تغییرات هورمونی در طول دوران بارداری به خوبی شناخته شده است. گرچه وجود ابزارهای ثابت ارتودنسی به تنهایی ممکن است موجب بروز ژنژیویت نشود، اما عواملی مانند بارداری و بهداشت نامناسب دهان در کنار یکدیگر می توانند التهاب حاد لثه را تسریع کنند که ممکن است در یک بیمار تحت درمان ارتودنسی به یک بیماری پریودنتال پیشرفت کند.

ابزارهای ارتودنتیک می توانند به عنوان منشاء انباشته شدن پلاک و وخیم تر شدن واکنش های التهابی که در دوران بارداری مشاهده می شوند، عمل کنند. در طول دوران بارداری، هیپرپلازی بافت لثه، که تحت عنوان اپولیدهای بارداری نیز شناخته می شوند، ممکن است به دلیل بهداشت نادرست دهان، تغذیه ناکافی، یا تحریک هورمونی سیستمیک بروز پیدا کند. با این حال، در طول دوران بارداری، به دلیل وجود ژنژیویت در بسیاری از بیماران، این شرایط اغلب می تواند پیشرفت کند تا به جایی برسد که به تخریب بازگشت ناپذیر پریودنشیوم منتهی شود.

با این حال، بویژه در طول دوران بارداری، در مواردی که التهاب لثه از قبل وجود دارد، وجود ابزارهای ارتودنسی می تواند نیاز به حفظ سرسختانه بهداشت دهان را افزایش دهد و در بیمارانی که انگیزه شخصی کافی وجود ندارد؛ وقتی ابزارهای ارتودنسی داخل دهان قرار دارند، شرایط پریودنتال می توانند وخیم تر شوند. معروف است که ابزارهای ثابت ارتودنسی می توانند به عنوان محل حفظ پلاک عمل کنند. با این حال، وقتی در کنار التهاب لثه ای قرار می گیرند که از قبل وجود داشته است که ممکن است در زنان باردار شیوع داشته باشد، ممکن است به سرعت پیشرفت کند و به بیماری پریودنتال تبدیل شود. بیماران باردار آگاهی کافی در مورد مسائل مربوط به مراقبت های بهداشتی دهن ندارند و پیگیری درمان ارتودنسی را انتخاب می کنند. تأکید ما روی آموزش دادن به بیماران است، حفظ بهداشت دهان و راهکارهای پیشگیرانه و درمانی برای مدیریت سلامت لثه ها در بیماران ارتودنتیک طی دوران بارداری.

عوامل سیستمیکی که موجب بروز التهاب لثه می شوند می توانند به صورت گسترده به چند دسته تقسیم بندی شوند: ژنتیک، هماتولوژیکال، هورمونی، متابولیک، و محیطی. ژنژیویت و هیپرپلازی لثه با تغییرات هورمونی همراه بوده است، همانطور که در دوران بلوغ، بارداری، و یائسگی نیز مشاهده می شود. این باور با تحقیقی حمایت می شود که افزایش التهاب لثه در زنانی را گزارش می دهد که هورمون های استروئیدی، داروهای خوراکی جلوگیری از بارداری، و داروهای دیگری را مصرف می کنند که حاوی استروژن و پروژسترون هستند. مطالعات حاکی از این هستند که احتمال بروز التهاب لثه در زنان باردار در مقایسه با زنان غیر باردار افزایش بیشتری پیدا می کند.

ارتودنسی در دوران بارداری

تغییرات هورمونی که جابجا شدن دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهند

استروژن

استروژن ها هورمون جنسیت زنانه هستند که به طور طبیعی به سه شکل وجود دارند:

1. نخستین و مهم ترین شکل استروژن ها استرادیول است، که از قائدگی تا یائسگی تولید می شود و در تنظیم چرخه های قائدگی مهم است.
2. دومین شکل استرون است، که پس از یائسگی تولید می شود، وقتی مقدار کلی استروژن کاهش پیدا کرده است.
3. سومین شکل، استریول است، که اساساً در طول بارداری آزاد می شود.

تصور می شود استروژن مهم ترین هورمونی باشد که متابولیسم استخوان را در زنان تحت تأثیر قرار می دهد. این هورمون با تحریک تشکیل استئوکلاست و تحلیل استخوان استئوکلاست، از تولید سیتوکین های مختلفی که در تحلیل استخوان نقش دارند جلوگیری می کند. همچنان از پاسخ استئوبلاست ها به PTH جلوگیری می کند. استروژن ها هیچ گونه اثر آنابولیک روی بافت استخوان ندارند؛ آنها فعالیت استخوان سازی استئوبلاست ها را مستقیماً تحریک می کنند.

مطالعات نشان داده اند استروژن سرعت حرکت دندان ها را کاهش می دهد. داروهای ضد بارداری خوراکی که به صورت طولانی مدت مصرف می شوند، می توانند بر سرعت حرکت دندان ها تأثیر بگذارند. آندروژن ها نیز مانع تحلیل استخوان می شوند، رشد سیستم عضلانی را تعدیل می کنندو ممکن است بر طول و نتایج درمان ارتودنسی تأثیر بگذارند.

پروژسترون

ثابت شده است که پروژسترون ها ترشحات لثه را افزایش می دهند، بر عروق لثه و یکپارچگی سلول های اندوتلیال مویرگی تأثیر می گذارند. وجود هورمون های جنسی افزایش یافته در طول دوران بارداری ممکن است موجب جدا شدن اپیتلیال و افزایش نفوذ پذیری عروق شود. تغییرات عروقی و هورمونی ممکن است مایع سرویک.لار لثه را افزایش دهند و پاسخ به پلاک را تشدید کنند.

در مطالعه ای که به بررسی تأثیر پروژسترون روی جابجایی ارتودنتیک دندان ها orthodontic tooth movement (OTM) پرداخت مشخص شد پروژسترون بازسازی پریودنتال روی OTM در موش های باردار را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است در تشکیل استخوان آلوئولار کمک کننده باشد. تزریق طولانی مدت پروژسترون می تواند سرعت جابجایی دندان ها را کاهش دهد. استئوکلاست ها درست دو روز پس از اعمال نیرو مشاهده می شوند. اما در زنان باردار، دو روز پس از شروع استفاده از ابزار، تعدادی کمتری استئوکلاست مشاهده می شود. این تعداد کمتر استئوکلاست ها ممکن است به دلیل افزایش تدریجی استروژن و پروژسترون در مراحل اولیه بارداری باشد. گفته شده است که حداکثر استخوان سازی ۵ روز پس از اعمال نیرو اتفاق می افتد.

ریلاکسین

ریلاکسین به عنوان هورمون بارداری شناخته شده است. این هورمون درست قبل از تولد کودک آزاد می شود تا سمفیز عمومی را از بین ببرد، به طوری که شکاف شل شده استخوان می تواند امکان باز شدن کانال تولد برای زایمان را فراهم آورد. تزریق ریلاکسین ممکن است مراحل اولیه جابجایی ارتودنتیک در موش ها را تسریع ببخشد. برخی محققان تزریق ریلاکسین به داخل لثه را برای از بین بردن حافظه چرخشی در بافت های همبند دندان های لترال فک بالا که به صورت ارتودنتیک چرخیده بودند مورد استفاده قرار دادند. علاوه بر این، از ریلاکسین می توان به عنوان کمکی برای درمان ارتودنسی، در حین یا بعد از حرکت دندان ها، برای تقویت ثبات، برای تغییر الگوی سریع بافت لثه در حین بسته شدن فضای به جا مانده از دندان کشیده شده، برای وسیع کردن ارتوپدی بیمارانی که سن رشد آنها به پایان رسیده است، استفاده کرد. این کار با کاهش کشش بافت نرم کشیده شده، بویژه مخاط پالاتال وسیع شده، پس از جراحی ارتوگناتیک انجام می شود.

ارتودنسی در دوران بارداری

تأثیرات داروهای مختلف در طول دوران بارداری و جابجایی دندان ها

بر اساس سازمان جهانی بهداشت (۱۹۶۶)، دارو هر ماده یا محصولی است که برای ایجاد تغییر یا اکتشاف سیستم های فیزیولوژیکی یا حالات پاتولوژیک برای منافع دریافت کننده آن استفاده می شود. طی درمان ارتودنسی، برای مدیریت درد ناشی از اعمال نیرو به بافت های بیولوژیکال، مدیریت مشکلات مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) و نیز درمان برخی عفونت ها در طول دوره درمان، از داروها استفاده می شود. علاوه بر این داروها، بیمارانی که در طول دوران بارداری ویتامین ها، مواد معدنی، و مکمل های هورمونی، و از ترکیبات دیگر برای پیشگیری یا درمان بیماری های مختلف استفاده می کنند نیز ممکن است در هر درمان ارتودنسی مشاهده شوند. برخی از این داروها ممکن است تأثیرات زیادی روی نتایج دراز یا کوتاه مدت اقدامات ارتودنتیک داشته باشند. بنابراین، ضروری است که مکانیزم عمل و اثر داروهایی که عموماً در تغییر شکل بافت و جابجایی ارتودنتیک دندان ها استفاده می شوند را مرور کنیم.

مسکن ها

مسکن دارویی است که با تأثیر روی CNS یا مکانیزم درد محیطی، بدون تغییر قابل توجه در میزان هشیاری، به صورت انتخابی درد را تخفیف می دهد.

تأثیر NSAIDها روی جابجایی دندان ها

این دسته از داروها، پر استفاده ترین داروها در ارتودنسی برای کنترل درد پس از اعمال نیروی مکانیکی به دندان ها هستند. مهار واکنش التهابی تولید شده توسط  PGها حرکت دندان ها را کند می نماید. تحقیقات اخیر مکانیزم های مولکولی که در پس مهار حرکت دندان توسط NSAID ها وجود دارد را نشان داده اند. مشخص شد سطوح متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP9 و MMP2) افزایش یافته است، در عین حال که فعالیت کلاژن ها نیز افزایش یافته بود، و پس از آن سنتز پروکلاژن کاهش یافته بود که برای بازسازی استخوان و پریودنتال ضروری است. کل این روند با مهار فعالیت سیکلواکسیژناز (COX) کنترل می شود، که منجر به تغییر در عروق و بازسازی ماتریس خارج عروقی می شود و سرعت روند حرکت دندان را کاهش می دهد.

ارتودنسی در دوران بارداری

آسپرین

برخی از زنان باردار از این داروها به عنوان مسکن استفاده می کنند، اما برخی دیگر از این دسته از بیماران آنها را به عنوان داروی تجویزی برای رقیق شدن خون استفاده می کنند. به چند دلیل، خون زنان باردار غلیظ می شود و احتمال تشکیل لخته خون در جفت وجود دارد، به همین دلیل جنین مقدار کافی خون دریافت نمی کند، بنابراین رشد جنین یا عقب می افتد و یا احتمال مرگ جنین وجود دارد. برای کاهش این احتمال، متخصص زنان یک داروی رقیق کننده خون تجویز می کند. این داروها باید به صورت خوراکی یا وریدی مصرف شوند. اسید استیل سالیسیلیک و ترکیبات مربوطه و عملکرد آنها از مهار فعالیت COX ناشی می شود که اسیدهای چرب اشباع نشده در غشاء سلول را به PG تبدیل می کند.

تجربه های بالینی نشان می دهند که جابجایی ارتودنتیک دندان ها در بیمارانی که برای مدت زمان طولانی تحت درمان با استیل سالیسیلیک هستند بسیار کند است. سالیسیلات درمانی با مهار سنتز PG باعث کاهش تحلیل استخوان می شود و ممکن است بر تمایز استئوکلاست ها از پیش سازهای آنها تأثیر بگذارند. بنابراین، توصیه می شود به بیماران تحت درمان ارتودنسی پیشنهاد نشود آسپرین و ترکیبات مربوط به آن برای مدت طولانی تری در طول درمان ارتودنسی مصرف شوند.

بیس فسفونات

بیس فسفونات ها (BPN ها) میل شیمیایی زیادی به سطح فاز جامد کلسیم دارند. این باعث مهار تجمع هیدروکسی آپاتیت، انحلال و تشکیل بلور می شود. بیس فسفونات ها باعث افزایش سطح کلسیم در خط سلول های استئوکلاستیک- مانند، کاهش فعالیت استئوکلاستیک، پیشگیری از رشد استئوکلاستیک از پیش سازهای خونساز و تولید یک عامل بازدارنده استئوکلاست می شوند.

مطالعات نشان داده اند که بیس فسفونات ها می توانند مانع جابجایی ارتودنتیک دندان ها شوند و درمان ارتودنسی را به تأخیر می اندازند. اعمال موضعی بیس فسفونات می تواند در ایجاد تکیه گاه و حفظ دندان زیر درمان ارتودنسی کمک کننده باشد.

ویتامین D

ویتامین D و متابولیت فعال آن، ۱، ۲۵، D (OH)2، همراه با هورمون پاراتیروئید (PTH) و کلسی تونین، مقدار کلیسیم و سطوح فسفر را تنظیم کند. گیرنده های ویتامین D نه تنها در استئوبلاست ها بلکه در پیش سازهای استئوکلاست های فعال نیز مشاهده شده اند. عمل تحریک کننده ویتامین D روی استئوبلاست ها می تواند به ایجاد ثبات در حرکت ارتودنسی کمک کند.

تزریق داخل سلولی متابولیت ویتامین D ، ۱، ۲۵- دیهیدروکسی کلرسیفرول، باعث افزایش تعداد استئوکلاست ها و میزان حرکت دندان در هنگام تغییر محل دندان نیش با نیروهای سبک می شود. اعمال موضعی ویتامین ها، به دلیل گردش متعادل استخوان ناشی از ویتامین D می تواند سرعت جابجایی دندان ها در موش ها را افزایش دهد. به همین دلیل استفاده موضعی از ویتامین D می توانند استقرار مجدد استخوان آلوئول پشتیبان را بعد از درمان ارتودنسی تشدید شکند.

عادات غذا خوردن و ویار در طول بارداری و تأثیر آن روی درمان ارتودنسی

برخی زنان تمایل غیر عادی به غذا خوردن را در طول دوران بارداری تجربه می کنند. تمایل مرتب به خوردن میان وعده های شیرین و قندی ممکن است خطر پوسیدگی دندان های شما را افزایش دهد.

ارتودنسی در دوران بارداری

مراقبت های دهان در طول دوران بارداری

بسیاری از زنان باردار هیچ مراقبت دندانپزشکی در طول دوران بارداری دریافت نمی کنند. زنانی از موقعیت اجتماعی- اقتصادی خوبی برخوردار نیستند، در طول دوران بارداری از مراجعه به دندانپزشک اجتناب می کنند. بعلاوه، بین زنان آگاهی زیادی در مورد احتمال خطر نتایج بد بارداری و بیماری پریودنتال وجود ندارد. بنابراین، مراجعات برای مراقبت های دندانپزشکی در طول دوران بارداری کاهش پیدا می کنند و برخی ترجیح می دهند تا پس از زایمان برای پرداختن به هر گونه نیازهای مراقبتی دهان ودندان دست نگهدارند. مطالعات حاکی از این هستند که بین بیماری پریودنتال و افزایش خطر تولد زود رس کودک با وزن پایین ارتباط مستقیمی وجود دارد.

ملاحظات و مدیریت ارتودنتیک در طول دوران بارداری

برخی عوامل وجود دارند که می توانند باعث شوند درمان ارتودنسی ناراحت کننده باشد. برای مثال، سه ماهه اول بارداری می تواند خود را در شکل تهوع های صبحگاهی نشان دهد. در حقیقت، زنان زیادی از طول دوران بارداری خود از تهوع های صبحگاهی رنج می برند. این حالت می تواند احساس خستگی و کم آب شدن بدن را بوجود بیاورد. بالا آوردن هر چیزی که می خورید در حقیقت می تواند منجر به سوء تغذیه شود، و در موارد وخیم، خانم باردار ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشد. بنابراین باید مراقب بود جلسات مراجعات زنان باردار به دندانپزشک در صبح تنظیم نشوند. همه اینها به تنهایی می توانند به اندازه کافی بد باشند، اما وقتی آنها را با ناراحتی و سوزشی که با استفاده از بریس های ارتودنسی همراه است ترکیب کنیم، تحمل آن می تواند دشوار باشد. روزهای ابتدایی درمان ارتودنسی با بریس ها می تواند ناراحت کننده و حتی دردناک باشد. یک زن باردار ممکن است متوجه شود نمی تواند غذای خود را بخورد، زیرا دندان های او خیلی درد دارند، و او نیاز دارد غذا بخورد تا سطح انرژی خود را بالا نگه دارد.

اجازه دهید زنانی که در معرض خطر به دنیا آوردن فرزندانی با شکاف های دهانی هستند، با استفاده از مکمل اسید فولیک هدف قرار بگیرند (مادرانی که قبلاً کودک مبتلا به شکاف دهانی به دنیا آورده اند یا از داروهایی استفاده می کنند که ممکن است باعث ایجاد شکاف های دهانی شوند). داروهای ضد تشنج از جمله والپروات، کاربامازپین و فنی توئین و متوترکسات مشاهده شده است که باعث ایجاد شکاف دهانی در انسان می شوند.

باید از نیروی سبک و مداوم استفاده شود زیرا می دانیم پریودنشیوم مستعد تجزیه با نیروهای سنگین می باشد و توصیه می شود برای جلوگیری از قرار گرفتن بیمار در وضعیت کاملاً خوابیده، بخصوص در مراحل بعدی بارداری، مراجعات به جلسات کوتاه تر محدود شوند.

برای ارزیابی سلامت پریودنتال و نیز انحرافات ریشه، به طور معمول از تصاویر رادیوگرافی مانند فیلم های پانورامیک و فیلم های پری آپیکال استفاده می شود. بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا (ADA)، همه احتیاط های لازم باید برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض پرتو در طول بارداری صورت بگیرند. با این حال، در صورت وجود عفونت های مزمن دهانی، باید به آن پرداخته شود و می توان تصاویر رادیوگرافی گرفت. بعلاوه، پرتو افکنی در نتیجه استفاده از رادیوگرافی های دهانی جزئی است. توصیه می شود طرح درمان ارتودنسی با متخصص زنان و زایمان بیمار هماهنگ شوند تا راهنمایی ارائه شود که برای سلامت دهان مادر باردار و نتایج پیش از بارداری مفید باشند. درمان ارتودنسی می تواند شامل نیاز به کشیدن دندان باشد.

کشیدن دندان به خودی خود ممکن است برای زنان باردار خطرناک نباشد. با این حال، باید در طول سه ماهه نخست بارداری از گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس خودداری کرد. در حقیقت، بهتر است برای کل دوره بارداری از گرفتن عکس رادیوگرافی پرهیز شود. اگر یک بیمار خانم قصد گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس داشته باشد و فکر می کند ممکن است باردار باشد، توصیه می شود تا زمانی که باردار نبودن وی تأیید نشده است از گرفتن عکس رادیوگرافی خودداری کند.

طرح درمان ارتودنسی

یک طرح درمان بسیار ساده و واقع گرایانه برای زنی که باردار است بسیار مهم است. ارتباط خوب بین ارتودنتیست و بیمار کلید اصلی برای نتایج موفق است. اگر بیمار می خواهد صرفاً برای زیبایی تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرد، و نمی خواهد طرح درمان وی به صورت دو ساله ریخته شود، لازم است این کار در ابتدا مشخص شود. در چنین بیمارانی، درمان محدود فقط باید انجام شود. به عنوان یک گزینه برای برخی بیماران، ممکن است توصیه شود برای آغاز درمان ارتودنسی تا پس از بارداری دست نگه داشته شود.

مراقبت های بهداشتی دهان در طول دوران ارتودنسی

قبل از آغاز درمان ارتودنسی، هر گونه بیماری پریودنتال موجودی باید بررسی شود. به دلیل تغییرات هورمونی موجود در طول دوران بارداری، بافت های لثه ممکن است در طول دوران بارداری ملتهب باشند. بنابراین، برای حفظ سلامت مطلوب دهان و دندان لازم است روتین بهداشتی دهان و دندان به صورت جدی تر رعایت شود. پروفیلاکسی مکرر دندانپزشکی مفید خواهد بود و مراقبت های دقیق خانگی لازم است به کار گرفته شوند تا نتایج موفقیت آمیز باشند. علاوه بر مسواک زدن دندان ها، دستور العمل کامل در زمینه نحوه استفاده از نخ دندان نیز بیماران را قادر خواهد ساخت که وقتی بریس ها داخل دهان هستند بتواند نخ دندان بکشد.

برخی از ابزارهای پاکسازی بین دندانی مانند خلال دندان ها یا مسواک های بین دندانی مینیاتوری می توانند برای راحتی تمیز کردن اطراف دندان ها استفاده شوند، بنابراین رعایت بهداشت دهانی به خوبی در منزل، همراه با پاکسازی های تخصصی دندانی ها سلامت دهانی موفق را تضمین خواهد کرد و بیماران باردار تحت درمان ارتودنسی را در طول دوره فعال درمان به دور از هر گونه بیماری لثه و پریودنتالی نگه خواهد داشت.

نقش متخصصان

به منظور تکمیل موفق درمان ارتودنسی، لازم است از ابتدا ارتباط خوبی بین بیماران و ارتودنتیست برقرار شود. سوابق کامل، معاینه دهان، و ارزیابی مسئولیت پذیری و پیگیری بیمار و نیز انتظارات وی ارتودنتیست را قادر خواهد ساخت تا اهداف عملی برای درمان موفق قرار دهد. مهم است ارتودنتیست از محدودیت هایی که ممکن است در چنین مواردی ذاتاً وجود داشته باشند آگاه باشد. علاوه بر ارتقاء بهداشت دهان مهم است که بیمار به طور منظم برای پاکسازی های تخصصی به دندانپزشک ارجاع داده شود. ارتباط خوب بین بیمار و دندانپزشک برای بهبود کیفیت زندگی بیمار مفید خواهد بود. برخی دندانپزشکان به جای لیگاچورهای الاستیک از لیگاچورهای فلزی استفاده می کنند زیرا بهداشتی تر هستند.

با این حال، هیچ تناقض مشهودی برای درمان ارتودنسی در زنان باردار سالم وجود ندارد. گرچه ممکن است توصیه شود مراجعات در جلسات کوتاه تر برنامه ریزی شوند تا از قرار گرفتن طولانی مدت بیمار در حالت خوابیده به پشت مخصوصاً در طول مراحل بعدی بارداری اجتناب شود. تصاویر رادیوگرافی مانند تصاویر پانورامیک و پری آپیکال به طور منظم برای ارزیابی سلامت پریودنتال و نیز انحراف ریشه دندان ها استفاده می شوند. همه احتیاط های لازم باید برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض پرتوها در طول دوران بارداری صورت گیرند. با این حال، در صورت وجود عفونت های مزمن دندانی، باید به آن پرداخته شود و تصاویر رادیوگرافی گرفته شوند.علاوه بر این، پرتوهایی که برای رادیوگرافی دهانی استفاده می شوند بسیار جزئی هستند. توصیه می شود طرح درمان ارتودنسی با متخصص زنان و زایمان هماهنگ شوند تا راهنمایی های لازم که برای سلامت دهان مارد باردار و نیز نتایج پیش از تولد مفید هستند ارائه داده شوند.

نقش بیمار

مهم است که زنان از اهمیت مراقبت های سلامت دهان مخصوصاً در طول دوران بارداری آگاه باشند. به همین دلیل ما با جزئیات به ارتباط شناخته شده بین بیماری پریودنتال و مشکلات دوران بارداری پرداخته ایم. اقدامات ساده و مؤثر خانگی که پیشتر آنها را توصیف کردیم، و نیز مراقبت های تخصصی دندانی زنان را قادر خواهند ساخت که از بروز هر گونه مسائل لثه و یا پریودنتال در طول دوران درمان ارتودنسی خود پیشگیری نمایند. مهم است تأکید کنیم که پاکسازی های تخصصی دندانی به تنهایی برای پیشگیری از مسائل لثه ای و پریودنتال کافی نیستند و مراقبت های دقیق خانگی دهانی نیز اهمیت زیادی دارند.

آموزش و آگاهی بیمار

مهم است متخصصانی که با مراقبت های پیش از بارداری سر و کار دارند در مورد اهمیت مراقبت های دندانی به بیماران خود آموزش دهند. بعلاوه، دندانپزشکان باید از اهمیت مراقبت های دندانی در طول دوران بارداری و تأثیر سلامت ضعیف پریودنتال روی بارداری و کودک آگاه باشند. تکنیک های تغییر رفتاری مختلفی می توانند به کار گرفته شوند. تشویق و انگیزه بخشی مستمر به بیمار می تواند به بهبود تعهد بیمار در طول دوران بارداری کمک کند. مهم است تأکید کنیم که پاکسازی تخصصی دندان ها به تنهایی برای پیشگیری از مشکلات لثه و پریودنتال کافی نیست و مراقبت های خانگی دهان از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. بنابراین، ترکیب پاکسازی های تخصصی دندان و تقویت آموزشی بهداشت دهان موفقیت آمیز خواهند بود.

تشویق مداوم بیمار می تواند به تعهد و پیگیری بیمار در طول درمان ارتودنسی کمک کند. لازم است دندانپزشک تمرکز خود را روی تغییر دیدگاه بیماران نسبت به نیازهای بهداشتی دهان و دندان بگذارد. مخصوصاً در طول درمان ارتودنسی که یک دوره دو ساله است، تشویق و انگیزه دهی مداوم و نظارت های دوره ای و گفتگوهای گاهگاه با بیمار فوق العاده مهم هستند.

نتیجه گیری

مشخص شده است که درمان ارتودنسی در طول دوران بارداری ممکن است موجب تشدید ژنژیویت در نتیجه عوامل سیستمیک و موضعی شود. پریودنتیت در طول دوران بارداری ممکن است منجر به بروز مشکلات و وزن کم نوزاد حین تولد شود. آگاهی در میان متخصصان مراقبت های دهان و دندان و پیش از زایمان برای بهترین مراقبت از بیماران حیاتی است. برای تکمیل موفق درمان ارتودنسی، لازم است از ابتدا ارتباط خوبی بین بیمار و ارتودنتیست برقرار شود. سوابق کامل، معاینات دهانی، و ارزیابی تعهد بیمار و انتظارات وی ارتودنتیست را قادر خواهد ساخت اهداف عملی برای درمان موفق مشخص نماید. مهم است ارتودنتیست از محدودیت هایی که ممکن است ذاتاً در چنین مواردی وجود داشته باشند آگاه باشد. علاوه بر بهبود بهداشت دهانی، مهم است که بیمار به طور منظم برای پاکسازی های تخصصی به دندانپزشک مراجعه نماید.