مشکلات و عوارض ارتودنسی دندان
در این نوشته می خوانید:
شاید راجع به فواید خارق العاده درمان ارتودنسی برای شما زیاد گفته باشیم. فوایدی که فراتر از زیبایی هستند و به سلامت عمومی بدن مربوط می شوند. اما باید راجع به مشکلات و خطرات آن نیز برای شما صحبت کنیم. شاید بپرسید آیا هیچ خطری وجود دارد؟
پاسخ کوتاه این است: آری. فرایندهای پزشکی یا دندانپزشکی دور از خطر نیستند. هر چند عوامل خطرزا اندک هستند، اما شرایطی وجود دارند که در برخی موارد نادر احتمال دارد منجر به مشکلات جدی برای بیمار شوند. در این مقاله قصد داریم همه مشکلات درمان ارتودنسی را برای شما شرح دهیم.
پوسیدگی دندان یا بیماری لثه
حین استفاده از براکت های ارتودنسی، تمیز کردن قسمت هایی از دندان ها و لثه ها که به سیم کمانی و براکت ها نزدیک هستند یا زیر آن قرار می گیرند کار دشواری است. وقتی دندان ها با دقت تمیز نمی شوند، ذرات غذا می توانند در این قسمت ها گیر کنند. این اجازه می دهد پلاک ها روی دندان ها انباشته شوند، که خطر پوسیدگی دندان و بیماری لثه را افزایش می دهد. در طول مدتی که براکت ها روی دندان ها قرار دارند، حفظ بهداشت درست دهان با حداقل دو مرتبه مسواک زدن و حداقل یک مرتبه کشیدن نخ دندان با دقت در طول روز، برای پیشگیری از این نوع مشکلات دندانی از اهیمت ویژه ای برخوردار است.
واکنش های آلرژیک
به ندرت ممکن است اتفاق بیفتد اما ممکن است برخی بیمارانی که از براکت های ارتودنسی استفاده می کنند نسبت به کش های لاتکس موجود در الاستیک ها یا فلزات مورد استفاده در براکت ها، واکنش آلرژیک از خود نشان دهند. اگر خودتان یا فرزندتان حساسیت آشکاری به نیکل یا لاتکس داشته باشید، باید قبل از آغاز هر درمانی آن را با ارتودنتیست خود در میان بگذارید. در این موارد، الاستیک های فاقد لاتکس و فلزات جایگزینی وجود دارند که می توان از آنها استفاده کرد.
آسیب به بافت نرم و آفت دهان
وقتی از براکت های ارتودنسی استفاده می کنید، ممکن است در قسمت های داخلی گونه ها، لب ها، و لثه ها احساس سوزش داشته باشید زیرا در این قسمت ها براکت ها و سیم های فلزی با بافت تماس دارند. بعلاوه، ممکن است متوجه شوید در قسمت هایی که بافت های حساس داخل دهان با اجزاء فلزی براکت ها برخورد دارند آفت بوجود آمده است. در صورت بروز هر یک از این مشکلات، ارتودنتیست شما می تواند درمان درست را برای شما تجویز نماید تا هم درد و ناراحتی شما تسکین یابد، و هم به بهبود نقاط حساس کمک شود.
تحلیل ریشه
تحلیل ریشه عبارت است از کوتاه شدن ریشه های دندان ها در طول دوره استفاده از براکت های ارتودنسی. گاهی اوقات این اتفاق چیزی بیشتر از کند شدن نوک ریشه نیست، و منجر به بروز هیچ مشکل طولانی مدتی برای دندان ها نخواهد شد. به ندرت پیش می آید، اما برخی بیماران ممکن است کوتاه شدن نصف یا حتی بیشتر از ریشه دندان را تجربه کنند. این اتفاق می تواند در دراز مدت به نحو چشمگیری سلامت و استحکام دندان ها را به خطر بیندازد.
هرچند علل اصلی این مشکل شناخته شده نیستند، اما به نظر می رسد استفاده از براکت های ارتودنسی طی مدت زمان طولانی (بیشتر از ۲ تا ۳ سال) موجب افزایش احتمال آن شود. برخی ارتودنتیست ها در ابتدا، اواسط و اواخر درمان ارتودنسی تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می گیرند تا مشخص نمایند آیا طی درمان هیچ تحلیل ریشه ای اتفاق افتاده است.
دی کلسیفیکاسیون و حفره دندان
همانطور که در بالا گفتیم، رعایت بهداشت دهان و دندان برای بیمارانی که از براکت های ارتودنسی استفاده می کنند، هم برای سلامتی و هم از نظر ظاهری برای دندان ها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. دی کلسیفیکاسیون به شکل لکه های سفید رنگی روی دندان نمایان می شود و در صورتی که ذرات غذا و پلاک ها به طور منظم از روی دندان ها پاک نشوند، روی دندان ها حفره یا اصطلاحاً کرم خوردگی ایجاد خواهد شد. خوشبختانه، پیشگیری از این مشکلات با مسواک زدن، کشیدن نخ دندان و داشتن رژیم غذایی کم شکر ساده است.
انکیلوز
انکیلوز دندان یکی دیگر از موارد نادر است اما وقوع آن بعید نیست. انکیلوز دندان عبارت است از جوش خوردن ریشه دندان به استخوان فک. در صورتی که یک دندان از قبل به استخوان زیرین خود جوش خورده باشد، براکت ها قادر به جابجا کردن آن نخواهند بود. در واقع، جابجایی همه دندان های اطراف دندان انکیلوز شده آغاز خواهد شد. این مشکل اجازه نخواهد داد دندان ها و بایت صاف شوند.
داشتن سابقه ترومای (حوادث و آسیب های) دندانی، در صورتی که دندان کنده شده توسط دندانپزشک مجدداً کاشته شده باشد، احتمال انکیلوز دندان را افزایش می دهد، در غیر اینصورت پیش بینی آن دشوار خواهد بود. تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس و معاینات بالینی نیز تنها در موارد خاصی می توانند به شناسایی انکیلوز دندان کمک کنند، بنابراین، این مشکلی است که ارزش تشخیص داده شدن دارد.
ریلپس یا بازگشت دندان ها به وضعیت قبل از درمان
ریلپس Relapse عبارت است از حرکت و جابجایی دندان ها پس از برداشتن براکت های ارتودنسی به جای خود قبل از آغاز درمان. البته این مشکلی نیست که احتمال بروز آن بالا باشد. پس از اتمام درمان، برای پیشگیری از ریلپس، یک ریتینر در اختیار بیماران قرار می گیرد، که اگر طبق دستور ارتودنتیست استفاده نشود خطر ریلپس بسیار بالا خواهد بود، مخصوصاً بلافاصله پس از برداشتن براکت ها.
دندان ها این قابلیت را دارند که حتی چند سال پس از اتمام درمان با براکت های ارتودنسی جابجا شوند، اما این اتفاقی است که اغلب در نتیجه تغییرات ناشی از افزایش سن نیز رخ می دهد، که تقریباً در همه افراد نیز تا حدودی مشاهده می شود. استفاده طولانی مدت از ریتینر می تواند به پیشگیری از این مشکل کمک کند.
با تمام این احوال، باز هم درمان ارتودنسی ارزش استفاده دارد زیرا احتمال بروز همه این مشکلات بسیار پایین است.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.