مشکلات ایمپلنت های دندانی پس از کاشت

خطرات و مشکلاتی که ممکن است پس از کاشت ایمپلنت های دندانی را تهدید کنند به سه دسته تقسیم می شوند، خطراتی که در طول جراحی پیش می آیند و خطراتی که ۶ ماه پس از جراحی، یا مدت زمان طولانی پس از آن اتفاق می افتند.

خطرات و مشکلاتی که در طول جراحی کاشت ایمپلنت وجود دارند

کاشت ایمپلنت های دندانی نوعی فرایند جراحی است و خطرات معمول هر جراحی را می تواند داشته باشد. در صورتی که هر گونه فرایند جراحی اضافی (سینوس لیفت، پیوند استخوان، و غیره) لازم باشد، آنها نیز خطرات خاص خود را دارند.

با این حال، خطر مشکلات بسیار اندک است- بر اساس آمارهای کنونی، کمتر از ۵ درصد. مشکلات بسیار نادر هستند و وقتی اتفاق می افتند بسیار جزئی هستند و به راحتی درمان می شوند.

خونریزی

حوادثی که می توانند زندگی بیمار را به خطر بیندازند و با کاشت ایمپلنت های دندانی همراه هستند، بسیار نادر هستند، اما برخی از خونریزی های شدید ممکن است بویژه زمانی اتفاق بیفتند که عروق خونی بزرگ در طول جراحی آسیب ببینند. در اکثر موارد به راحتی می توان خونریزی را تحت کنترل درآورد.

عفونت

عفونت ناشی از باکتری ها یکی از خطرات عادی هر جراحی است. در حال حاضر، تنها ۱% جراحی ها منجر به بروز عفونت می شوند و اکثر عفونت ها خفیف هستند. عفونت در محل جراحی در طول جراحی، یا در روزهای نخست پس از جراحی، می تواند خطر شکست ایمپلنت های دندانی را افزایش دهند. مصرف آنتی بیوتیک قبل از جراحی می تواند خطر شکست ایمپلنت ها را کاهش دهد اما تأثیر چندانی روی خطر بروز عفونت ندارد. مراقبت و بهداشت صحیح پس از جراحی ضروری است. دهان تمیز سریع تر بهبود پیدا خواهد کرد و اگر دهان از شر باکتری و ذرات غذا رها شود، خطر عفونت نیز کاهش پیدا خواهد کرد.

مشکلات ایمپلنت دندانی

آسیب به عصب

شایع ترین مشکل زمانی است که عصب فک پایین (که داخل فک پایین واقع شده است) در طول جراحی به طور تصادفی آسیب ببیند. پس از جراحی، ممکن است بیمار برای مدت نا مشخصی مقداری درد، بی حسی، یا سوزش در دندان ها، لثه ها، لب ها (معمولاً لب پایین)، یا چانه خود احساس کند. اگر آسیب به عصب جزئی باشد، بیمار پس از مدت کوتاهی بهبود پیدا خواهد کرد.

مشکلات ایمپلنت دندانی

مشکلات سینوس

مشکلات سینوس زمانی اتفاق می افتند که ایمپلنت های دندانی که داخل فک بالا کار گذاشته شده اند به داخل یکی از حفره های سینوسی فرو روند. طراحی با دقت و جراحی دقیق برای پیشگیری از بروز حادثه ضروری هستند.

حتی اگر مشکلات سینوس در هر موردی اتفاق نیفتند، این ایمپلنت ها به خاطر عدم وجود استخوان کافی، با خطر بالای شکست مواجه هستند.

عدم ثبات

عدم توانایی کاشت ایمپلنت داخل استخوان برای فراهم آوردن ثبات ایمپلنت (که تحت عنوان ثبات اولیه ایمپلنت شناخته می شود)، موجب بالا رفتن خطر شکست اسئواینتگریشن می شود. برخی تحقیقات حتی حاکی از این هستند که ثبات اولیه ایمپلنت داخل استخوان، به جای بازه زمانی خاص دوره بهبود، یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده موفقیت پیوند ایمپلنت است.

دیگر خطرات

دیگر حوادثی که می توانند در طول جراحی اتفاق بیفتند و بسیار نادر هستند عبارتند از: آسیب به دندان های مجاور و دیگر ساختارهای پیرامون، مرگ بافت فلپ اطراف ایمپلنت، شکست مندیبل، و غیره.

مشکلات ایمپلنت دندانی

مشکلاتی که شش ماه پس از کاشت ایمپلنت بوجود می آیند

این مشکلات در شش ماهه نخست پس از کاشت ایمپلنت بوجود می آیند. شایع ترین مشکل شکست پیوند است.

شکست پیوند

شکست پیوند ایمپلنت در شش ماهه نخست ابتدا می تواند به برخی عوامل عمومی یا موضعی مربوط باشد:

• شرایط عمومی مانند دیابت کنترل نشده، پوکی استخوان درمان نشده، قرار گرفتن در معرض اشعه های پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن.
• بهداشت نادرست دهانی.
• کشیدن سیگار زیاد یا مصرف مشروبات الکلی.
• تصادفات متعدد در طول جراحی: عفونت، سوراخ شدن حفره سینوس، و غیره.

با این حال، تحقیقات حاکی از این هستند که مهمترین عامل ثبات اولیه ایمپلنت است. به همین دلیل، لازم است مقدار کافی استخوان سالم پیرامون ایمپلنت را فرا بگیرد تا ثبات آن را تضمین کند. شل شدن ایمپلنت های دندانی بالاترین خطر شکست را به همراه دارند. هر ۸ تا ۲۴ هفته یک مرتبه باید ایمپلنت معاینه شود تا جوش خوردن آن تأیید گردد. علائم بالینی تشخیص موفقیت آمیز بودن ایمپلنت های دندانی عبارتند از فقدان درد، تحرک، عفونت، و خونریزی از لثه ها.

مشکلاتی که مدت طولانی پس از کاشت ایمپلنت بوجود می آیند

شکست ایمپلنت در طولانی مدت ممکن است در نتیجه طراحی نادرست قطعه زیبایی روی آن، یا مراقبت نادرست از ایمپلنت باشد. صرفنظر از علت، شکست ایمپلنت در نتیجه تحلیل استخوان پیرامون ایمپلنت یا شکست مکانیکی ایمپلنت اتفاق می افتد. علاوه بر این، خطر ساییدگی و لب پر شدگی روکش یا عدم رضایت بیمار از نظر زیبایی نیز وجود دارد.

پری ایمپلنتایتیس

پری ایمپلنتایتیس نوعی روند التهابی مخرب است که بافت نرم و سخت پیرامون ایمپلنت جوش خورده را تحت تأثیر قرار می دهد. پری ایمپلنتایتیس نوعی بیماری عفونی است که می تواند به علل مختلفی بروز پیدا کرده باشد، از جمله:

• عدم رعایت بهداشت دهان
• فشار شدید روی ایمپلنت
• وضعیت بافت های اطراف ایمپلنت ها
• بیماران دیابتی
• افرادی که زیاد سیگار می کشند

تشخیص بر اساس تغییر رنگ لثه ها، خونریزی، و افزایش عمق پاکت اطراف ایمپلنت حین پروب کردن، ترشح چرک، و غیره است. تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس تحلیل تدریجی ارتفاع استخوان اطراف ایمپلنت را نشان می دهند.

مشکلات ایمپلنت دندانی

اگر پری ایمپلنتایتیس تشخیص داده شود، درمان به مقدار استخوان تحلیل رفته و تأثیر آن روی زیبایی ایمپلنت مذکور بستگی دارد. رویکردهای درمانی آن می توانند از جرمگیری موضعی اطراف فیکسچر ایمپلنت، باشند تا آنتی بیوتیک ها، ضد عفونی کننده ها، و درمان های آلتراسونیک و لیزر گرفته تا فرایندهای بازسازی با استفاده از پیوند استخوان.

مشکلات ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

شکستگی ایمپلنت نوعی شکست مکانیکی ایمپلنت است. شکستگی ها می توانند زمانی اتفاق بیفتند که ایمپلنت ها کوتاه یا باریک باشند. ایمپلنت می تواند در سطوح مختلفی شکسته شود :

• شکست ایمپلنت و پیچ اباتمنت نوعی شکست فاجعه بار است و معمولاً فیکسچر و قطعات زیبایی نمی توانند نجات داده شوند (تصویر a).
• وقتی تنها اباتمنت شکسته می شود، لازم است اباتمنت و روکش تعویض شوند، اما گاهی اوقات، فیکحسچر ایمپلنت می توانند نجات داده شوند (تصویر b).

مشکلات ایمپلنت دندانی

تحلیل لثه

شایع ترین علت تحلیل لثه ژینژیویت است، نوعی بیماری التهابی لثه ها که اساساً در نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان بروز می یابد. تحلیل لثه ها منجر به بی پوشش ماندن اباتمنت فلزی زیر روکش می شود. در موقعیت های دیگر، گوشه های سیاه رنگ که در نتیجه تحلیل استخوان بوجود می آیند، بین ایمپلنت ها و دندان های طبیعی ظاهر می شوند. برخی از این شرایط با پیوند بافت نرم بهبود می یابند. قبل از جراحی، همه عواملی که منجر به بروز مشکل شده اند باید از بین بروند.